رابطه فضای اخلاقی سازمان با اخلاق آموزشی؛ نقش میانجی‌گری توسعه حرفه‌ای

زمینه: فضای اخلاقی جزو مهمی از فضا یا فرهنگ سازمانی است که هم کارکنان سازمان و هم بازده کاری آنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ فضای اخلاقی سازمان با اخلاق آموزشی با نقش میانجی‌گری توسعه حرفه‌ای انجام شده است. روش: روش تحقیق، توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه می‌باشد. 245 نفر به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از سه پرسشنامه فضای اخلاقی، اخلاق آموزشی و توسعه حرفه‌ای استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و برای تعیین میزان و قدرت توان تأثیر فضای اخلاقی و توسعه حرفه‌ای بر اخلاق آموزشی از مدل یابی معادلات ساختاری بر اساس نرم افزار آماری LISREL استفاده شد. یافته‌ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد که: بین فضای اخلاقی با اخلاق آموزشی (63/0) رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. رابطه این متغیر با توسعه حرفه‌ای نیز (82/0) مثبت و معنی‌دار می‌باشد. رابطه بین توسعه حرفه‌ای با اخلاق آموزشی (08/0-) معنی‌دار نمی‌باشد. همچنین رابطه بین فضای اخلاقی با اخلاق آموزشی با نقش میانجی توسعه حرفه‌ای (06/0-) معنی‌دار نمی‌باشد. نتیجه‌گیری: توجه به فضای اخلاقی سازمان می‌تواند یکی از راهبردهای اساسی جهت رشد اخلاق آموزشی اعضای هیات علمی در دانشگاه باشد.